wts

Stadion Olimpijski - kompleks sportowy zbudowany w latach 1926-28 (arch. Richard Konwiarz, projekt 1924-25) na wrocławskim osiedlu Zalesie, rozbudowany w latach 1935-39.

Nazwa

Schlesierkampfbahn im Sportpark Leerbeutel, Olympiastadion, Hermann Göring Stadion, po wojnie przez pewien czas "Stadion imienia Karola Świerczewskiego". Nazwa "Olimpijski" przylgnęła do tego stadionu najprawdopodobniej w związku z faktem, że jego architekt, Richard Konwiarz, za swoje prace otrzymał dwukrotnie medale olimpijskie (w konkurencji architektury, w tamtych czasach oceniane były bowiem również, prócz osiągnięć sportowych, osiągnięcia w dziedzinie sztuki, w tym architektury) na igrzyskach w Amsterdamie (1928) i w Los Angeles (1932). Nigdy nie planowano zgłoszenia Wrocławia do organizacji Igrzysk, nigdy też nie planowano użycia obiektów wrocławskich jako pomocniczych podczas igrzysk berlińskich w 1936. Wrocławski stadion był bowiem na potrzeby takiej imprezy za mały (pojemność około 40 tysięcy widzów), nigdy też nie dysponował dostatecznie rozbudowaną infrastrukturą.

Historia Stadionu Olimpijskiego

Stadion nadawał się jednak do przedsięwzięć w nieco mniejszej niż olimpiada skali, np. w dniach 18-24 czerwca 1930 rozegrano tu III Igrzyska Niemieckie, istotny etap przygotowań reprezentacji Niemiec do olimpiady w Los Angeles. W 1937 odbył się tu XII Niemiecki Festiwal Pieśni, natomiast rok później - Niemiecki Festyn Gimnastyki i Sportu.
Po II wojnie światowej odbudowany z dużych zniszczeń i rozbudowany, nazwany został Stadionem imienia Karola Świerczewskiego. Na początku lat 70. prawo własności do stadionu przejęła od miasta AWF. W 1978 wybudowano wokół Stadionu Olimpijskiego cztery osiemdziesięciometrowe maszty oświetleniowe, dające na płycie głównej 2800 luksów; był to wówczas najjaśniej oświetlany stadion w Europie. W 1979 zainstalowano nowoczesne podgrzewanie murawy stadionu (jedyny wówczas w Polsce inny stadion z podgrzewaną płytą, w Rybniku, miał instalację bardzo mało efektywną, wymagającą uruchamiania kilka tygodni przed planowanym terminem zawodów).
10 kwietnia 2006 obiekty Stadionu Olimpijskiego zostały odkupione przez miasto od Akademii Wychowania Fizycznego.

Obiekty kompleksu Stadionu Olimpijskiego

Stadion główny z boiskiem piłkarskim
bieżnia stadionu głównego służy do rozgrywania zawodów żużlowych - stadion macierzysty WTS Atlas (Sparta) Wrocław
boiska boczne
korty tenisowe
strzelnica
basen kryty
pływalnia odkryta (obiekt nieczynny)
hala sportowa
wielkie pole zlotowe ("Pole Marsowe" – częściowo kemping)
boisko do baseballu (pierwsze profesjonalne w Polsce)

Dane techniczne stadionu głównego

• liczba miejsc – 35 tysięcy (krzesełka, ławki, stojące); mówi się, że na zawodach żużlowych Drużynowych Mistrzostw Świata 3 września 1961, kiedy sprzedano 50 tysięcy biletów, na stadion dostało się w sumie ponad 70 tysięcy ludzi. Obecnie - od roku 2005 - ze względów bezpieczeństwa nie zezwala się na sprzedaż więcej niż 9400 biletów na mecze piłki nożnej. Stadion nie spełnia wymogów UEFA ani polskiej Ekstraklasy piłkarskiej.
• oświetlenie – 2800 luksów (w chwili zainstalowania; obecnie, w wyniku wyeksploatowania, ok. 1400 luksów)
• podgrzewana płyta (urządzenia wyeksploatowane, nieczynne; ostatni raz użyte w czasie meczu piłkarskiego Polska - Norwegia w 1987)
• na użytek zawodów żużlowych
• długość toru – 387 m
• szerokość toru
• na prostej – 10 m
• na łukach – 15 m
• nawierzchnia toru – granitowa
• rekord toru – 63,1 s (Jason Crump, 1 czerwca 2008)